Нурания апага сугыш башланганда 3 яшь була. Ул әтисен бер дә хәтерләми. Сугышның беренче көннәреннән үк ул сугышка китә. 6-7 яшьләрендә ул әнисе Зәйнәп апа белән болынга төшеп, чыбык-чабык җыярга булышкан. Салкын. Кул туңа. Әнисе Нурания апаның кулын үзенең корсагына тыгып куеп җылыта икән. Шул чыбык-чабыкны алып кайтканда саклап торып, алып калгалаган вакытлар да булган. “Уфалла”чаналарын балта белән чабып, тетеп бетерәләр иде, балтаны алып калалар иде, дип искә алды Нурания апа.

Күрде инде безнең башлар... Хәзерге балаларга аларны күрергә язмасын. Шулай җылы өйләрдә, газлы, сулы өйләрдә яшәргә язсын, дип теләп озатып калды Нурания апа.